Общий форум > Эсперанто-страничка
Nova?oj
Vuntean:
Gresillon festas sian 60-jari?on kun eta donaceto por ?iuj
От кого: Xavier Godivier <zav@esperanto-panorama.net>
Кому: gresillon-informas@yahoogroupes.fr
Сегодня, 17:30
?i tiun semajnfinon, ses-deko da esperantistoj festos la 60-jari?on de
la Esperanto-Kulturdomo en Greziljono a? partoprenos ?ian membrokunvenon.
E? tiuj kiuj ne povas ?eesti, tamen rajtas pri malgranda donaco! :-)
Dum tiuj festaj tagoj, de la 29a de junio ?is 1a de julio la redukto de
-10 % de « ?ioinkluziva prezo+ » estos aplikata por ?iu ali?o kun
kompleta restado de almena? 6 tagoj.
(Normale, tiu « ?ioinkluziva prezo+ » validas nur se anta?pago okazas
almena? 2 monatojn anta? la alvendato)
Elektu vian someran semajnon kun kursoj kaj interesaj aktiva?oj tie:
http://gresillon.org/somero
Ali?u tie: http://gresillon.org/alighos
kaj sub "Komentoj" precizigu "prezo 60".
Bonan someron kaj ?is balda? en Greziljono!
Zav' - Xavier Godivier
por la kulturdomo de Esperanto
http://gresillon.org
Vuntean:
В Нидерландах к 125-летию эсперанто в этом году вышла почтовая марка с текстом на дореформенном русском языке.
Vuntean:
Rutino: la plej forta malamiko de esperanto
13 Decembro 2012 de AlKo
Blovas pesimisma vento tra Esperantujo. Fini?is la tempoj de “Esperanto triumfonta”, forvi?i?is la rezolucio de Montevideo, kaj Pola Radio fermis siajn pordojn al nia lingvo. Nigraj vo?oj ne mankis en La Ondo. Ververe kun ?irka? 800 ali?intoj la Hanoja kongreso sendas nin en la pasintecon, al nivelo kiu apena? superas la partoprenantaron de la Unua, la heroa kongreso en Boulogne-sur-Mer! Kaj ni ne parolu pri la UEA-membrofalo, temo kiu stimulis pli da inko kaj larmoj ol la Niagara akvofalo.
Sed ?u ni enfermi?u en nostalgio kaj plubeda?ru pasintajn tempojn, kulpigu la aktualan vivon kaj mondon? Fakte la historio de Esperanto ?iam estis malfacila vojo kaj konstante postulis de siaj agantoj persistajn strebojn. Ora periodo ne ekzistis. Adapti?o al la cirkonstancoj foje kondukis al kor?iraj kaj ne ?iam fruktodonaj kompromisoj. Sed la movado ne ?iam kapablis adapti?i kaj en aliaj tempoj, ?i rifuzis evolui kaj preferis flegi sian propran vila?on kun hejmaj bardoj kaj eternaj kla?oj. Tiu estas eble normala pozicio provokita de kolektiva malsukceso-sento. Tipe nostalgiema estas Pola Retradio, kvankam ne malinteresa elsendo, kiu kutime ina?guri?as kun arkiva registra?o de almena? anta? 50 jaroj. Ni esperu ke en Rejkjaviko, kie oni diskutos pri insuloj kaj lingvo, la esperantistoj kaptos la okazon pridiskuti sian propran insulecon. Kaj ?u anka? prirevi novajn horizontojn? ?ar se la memplorado kaj alikulpigo estas tre ?atata sporto en Esperantujo, la memkritiko ne vere floras. En la lastaj jardekoj, la esperantistoj mem konstruis sian izolecon kiu provizas iaspecan komforton.
Ni kaj la ekstera mondo… Se vi deziras prezenti esperanton al nekonato, kion vi montru? Mi ne parolas pri la ideo de esperanto, sed pri la vivanta esperanto. El la esperanta gazetaro, nur Kontakto estas grafike montrebla al la ekstera publiko. La resto de la gazetaro, kies enhavo ne ?iam estas tute senvalora, tamen ofte aspektas kiel magraj anta?komputilaj grizaj samizdatoj. Literatura Foiro kaj Monato prezentas la samajn logotipojn jam jardekojn. Malmultaj perioda?oj superas 24 pa?ojn. Tiuj bro?uroj interesas nur konvinkitojn a? almena? ellernintojn. E? en la naciaj lingvoj, revuoj kiuj ne periode ?an?as sian grafikan prezenton kaj evoluigas, foje nur mar?ene, sian redaktorecan formulon, perdas legantojn. Kial nia gazetaro ne suferus la saman fenomenon? ?ar ni estas pli idealismaj (tio estas pli bonaj kaj celkonsciaj) ol la aliaj legantaroj? Mi dubas pri tio. La gazetaro devas konstante reinventi siajn modelojn. En niaj gazetoj pasas la tempo, ?io restas sama: aspekto, temoj, a?toroj. Vi abonas unu jaron kaj jam havas sufi?an ideon pri la enhavo de tuta venonta (a? pasinta) jardeko. Revuoj devus veki la legantojn ne endormigi ilin!
Do se ni pretendas ke ni ne kapablas, pro fortomanko, renovigi nian presitan produkta?on, ni montru al la interesato la interreton kie la aferoj estas pli facile kaj rapide evoluigeblaj. Sed tie tamen nenio nova, escepte de kelkaj mistrafaj efemeraj brazilaj eksperimentoj. La retejo de UEA, sed anka? la plejmulto de la esperantaj retejoj, klare malmodi?is kaj ne sukcesis fari?i la informcentralo, kiun la interreto ebligas, ne nur pro grava enhavomanko sed anka? pro nekapablo enkapsuligi la novajn kontaktrimedojn. La retejo rolas kiel simpla cifera versio de kio estis anta?e presita bro?uro. Same mornaspektas la reta libroservo de la asocio. ?i vendas librojn nur al la a?etantoj, kiuj jam decidis a?eti, kaj tute ne stimulas a?etadon. Certe ni nun disponas pri interreta PIV, granda avanta?o, sed plejmultaj movadaj retejoj restas senmovaj, ne eta kontra?diro. Nur Libera folio kaj ver?ajne Lernu instigas al regula reveno. Kiu deziras ali?i al senmova movado? Mi konas neniun.
Do se la interreto ne sukcesis allogi nian interesaton, ni kunportu lin al renkonti?o. Ja ne estas pli bona okazo por vidi la lingvon en vivanta etoso. Ho ve! Se vi sukcesas eviti la familiecajn rondojn kunvenantajn en disfalantaj anta?urbaj kulturdomoj, jam vi sukcesis ion. Se vi partoprenas unuafoje al tiuj renkonti?oj, malfacile vi integri?os al la specifa esperanta vivmaniero kiu posedas siajn proprajn kodojn: mikso de ekstremistaj vivkonceptoj kaj baza amaslo?ejpasio, grupbilda feti?ismo kaj supra?a sed ofensiva kontra?anglalingvismo. La novulo ofte sin demandas: kion mi umas en tiu medio? Sed se li revenos duan fojon, tiam li ?uos la samajn prelegojn, koncertojn, teatra?ojn kaj … la saman kompanion. ?ar la esperantistoj malvolonte cirkuligas la kulturon inter si. Grupoj preferas inviti jam konatajn rolantojn de la esperanta kulturo ol malkovri talentojn kiuj agas en aliaj partoj de E?ropo. Vila?a vivo. La Ryanair revolucio ankora? ne trafis la movadon.
Lasu tiam la lokajn renkonti?ojn kaj flugu al Universala Kongreso, ?i-foje per regula flugkompanio kiu pretendas “sponsori” la renkonti?on. Tiam vi falos en la kontra?an ekstremon. Planitaj kiel megakongresoj, la UK-oj akceptas malpli ol 1000 personojn. La sistemo estas bone elprovita, eble e? eluzita kaj bezonus iom da adapti?o al la nuntempoj. Tradicio tie sklerozi?is. Ni preterlasu diskuton pri la kongresaj temoj: rezultante el mikso de konformismo kaj kompromiso, ili aspektas simple gurditaj. Ili tiom sensignifi?is, ke la revuo e? ne vere preparas kaj nutras la temojn. Dum la kongreso ili forvapori?as en pokaj dormantaj kunsidoj kaj artefaritaj respondoj. Neniu plu kredas je tiuj temoj, e? ne la estraro kiu mole defendas ilin.
La ?efa problemo: tiu indiferenteco fari?is iom tro videbla.
Sed oni ne partoprenas UK-on nur pro la temo, prave. Oni partoprenas ?ar oni deziras travivi iun kolektivan okaza?on. Tiu ne konstrueblas sur la aero, nur ?ar temas pri la plej ampleksa kunveno de la movado. Tiu motivo ne sufi?as. Ali?untoj volas partopreni unikan eventon. La nuna formulo longe el?erpi?is, kaj la organizantoj ne sukcesas krei ?iujare specialan eventecon, konstrui decidigan kialon, pro kiu ?iu devus aspiri esti parto de ?i. Fakte, se vi ?eestis en Hanojo a? en Kopenhago, en Roterdamo a? kie ajn, vi fakte partoprenis pli malpli la saman kongreson. Do kial reveni? La UK-oj ne nur devas esti simplaj rendevuoj sed fari?u eventoj. Eventoj ne naski?as de hazardo, a? nur malofte.
Ni eksciis, ke lastjare UEA varbis 620 novajn membrojn, kio estas tre digna rezulto kaj rebatas la simplan ideon ke la tempo de asocioj fini?is. Kontra?e la esperantistoj bezonas UEA, kaj la homoj ali?as. Sed samjare la asocio ver?ajne perdis pli ol 1000 anojn, el kiuj espereble ne ?iuj mortis. Preter la cifero-milito, ne ka?eblas la abisma problemo. UEA plu vivas kiel amasa organiza?o, sed ?i konsistas hodia? el individuaro kies membroj posedas tre malsimilajn konceptojn de asocio. En anta?aj tempoj, la asocio estis trafita de mondpolitikaj interesoj, kiuj stimulis ?in de ekstere. Tiu estis anka? tempo de funda enga?i?o en la internaciaj organiza?oj. La diplomata laboro poste mar?eni?is en la aktiveco de la asocio. La politika mondo ne plu rigardas esperanton kiel propagandan vehiklon, ?ar ?i fari?is lingvo kiel la aliaj: simple unu el la sesdeko da lingvoj de Google a? de la babeltura Wikipedia. Ne pli ol tio, sed anka? ne malpli. Iagrade la imago de la lingvo normali?is, granda sukceso. Sed kio nun? Kiel ?i plukreskos? La movado devas nun ?erpi en si mem siajn vivmotivojn kaj ne atendi ke ili venu de la ekstero. Tiu situacio ofertas enorman veton.
?u eble venis tempo por iom ?an?i la aeron? La mensaj bildoj ofte ligi?as al teritorioj. Kial ne transloki?i? Roterdamo havis sencon en 1950aj jaroj kiel simbolo de rekonstruata E?ropo. Hodia? neniu eksterulo povas kompreni, kial UEA sidas en tiu komerca havenurbo, ?ar beda?rinde la asocio posedas neniun ?ipon por ludoni. Tempo sendube ankora? ne estas por kompleta ekstere?ropi?o de la sidejo, sed aliaj urboj en la malnova kontinento estas aktuale multe pli allogaj kaj vekaj. Eblus anka? multloki?i kaj pli proksime akompani la lastajn geografiajn evoluojn de la movado. Kontra?e, oni restas en la malnovaj muroj, kiuj ne plu gastigas la realecon. Nura ekzemplo: la du francaj asocioj plu havas en Parizo du apartajn sidejojn kun longaj surstrataj montrofenestroj, sed penas, pro manko de de?orantoj, malfermi la pordojn al la publiko. ?u tio havas sencon, financan kaj operacian, kiam e? la plej ri?aj flugkompanioj fermis preska? ?iujn urbajn oficejojn? Oni povas sin demandi, ?u la movado foje ne vivas super siaj rimedoj kaj samtempe suferas kronikan monmankon.
Kion nun bezonas la movado estas la nura valida demando en la evoluo de UEA. Absorbi – kaj akcepti – la diversecon de la agadoj kaj helpi pluvivigi interesajn sed malfortajn iniciatojn. Granda parto de la esperantista agado, malgra? forta persona enga?i?o, situas sub la nivelo de vivtenebleco kaj malfacile trovas la necesajn monrimedojn. Kun kelkaj gro?oj, ?iutage en la mondo, esperantistoj faras miraklojn. Sed tiuj ne restu efemeraj.
Rigardu la lastajn diskutojn pri Pasporta Servo: ?iuj konsentas pri ?ia pluekzisto, e? paperforme, sed neniu formulas ekonomian modelon. Couchsurfing siaflanke trovis ?in. Ni estas tro malgrandaj por preni la modelojn de la normala ekonomio, kaj ni devas memorganizi?i. Ni ne kreskos se ni ne kapablos komunigi esencajn servojn, kompetentecojn, ejojn kaj ilojn. Kaj kiu alia ol UEA povas organizi tiun infrastrukturon? La asocio ?is nun ne sukcesis transiri al operacia platformo, kiu respondas, akompanas, subtenas la movadan evoluon kaj stimulas ?ian diversecon. ?i enfermi?is en sia rolo de tegmenta organiza?o sed devus eble ser?i sian novan energion kaj fre?an labormanieron ekster la kutimaj muroj de ruini?anta domo.
Pascal Dubourg Glatigny
?i tiu artikolo aperis en la januara kajero de La Ondo de Esperanto (2013).
?e represo bonvolu nepre indiki la fonton paperan (se en presa?o) a? retan (se en retejo):
Papere: La Ondo de Esperanto, 2013, №1.
Rete: La Balta Ondo http://sezonoj.ru/2012/12/dubourg/
Навигация
Перейти к полной версии